Deadpool & Wolverine กู้จักรวาล MCU หรือพังกว่าเดิม?

ภาพรวมและความรู้สึกแรก

การมาถึงของ Deadpool & Wolverine ได้จุดประกายคำถามสำคัญที่ว่า ภาพยนตร์เรื่องนี้จะเข้ามาเป็นผู้กอบกู้สถานการณ์ หรือจะทำให้จักรวาลภาพยนตร์มาร์เวล (MCU) พังพินาศกว่าเดิม? หลังจากที่ MCU เผชิญกับช่วงเวลาที่ท้าทาย ทั้งในด้านรายได้และเสียงวิจารณ์ การกลับมาของสองตัวละครขวัญใจมหาชนจึงเปรียบเสมือนการเดิมพันครั้งใหญ่ของสตูดิโอ ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ได้เป็นเพียงการผจญภัยครั้งใหม่ของฮีโร่ปากดีและมนุษย์กลายพันธุ์อมตะเท่านั้น แต่ยังเป็นบทพิสูจน์ทิศทางในอนาคตของ Multiverse Saga ทั้งหมด ด้วยความสำเร็จด้านรายได้ที่ถล่มทลายกว่า 1,300 ล้านดอลลาร์ทั่วโลก ทำให้ภาพยนตร์เรื่องนี้กลายเป็นปรากฏการณ์ที่ไม่อาจมองข้าม และกระตุ้นให้เกิดการวิเคราะห์อย่างลึกซึ้งถึงผลกระทบที่เกิดขึ้นต่อภูมิทัศน์ของวงการหนังซูเปอร์ฮีโร่

ความรู้สึกแรกหลังชมจบคือความบันเทิงที่อัดแน่นอย่างเต็มเปี่ยม มันคือการเฉลิมฉลองให้กับประวัติศาสตร์ภาพยนตร์ซูเปอร์ฮีโร่ยุคเก่า พร้อมกับการเสียดสีและทำลายขนบธรรมเนียมเดิมๆ ของ MCU อย่างไม่เกรงใจ การจับคู่กันของเดดพูลและวูล์ฟเวอรีนสร้างพลังงานที่แปลกใหม่และน่าตื่นตาตื่นใจ เป็นส่วนผสมที่ลงตัวระหว่างความตลกร้ายแบบทำลายกำแพงที่สี่และความขึงขังจริงจังของดราม่าตัวละคร ภาพยนตร์เรื่องนี้ทำหน้าที่เป็นทั้งจดหมายรักและคำวิจารณ์ต่อแนวทางที่ผ่านมาของ Marvel ซึ่งผลลัพธ์ที่ได้นั้นซับซ้อนเกินกว่าจะตัดสินได้ง่ายๆ ว่าเป็นการ “กู้” หรือ “พัง” แต่เป็นการ “รีเซ็ต” ความคาดหวังของผู้ชมที่มีต่อ MCU เสียใหม่

บทวิจารณ์เชิงลึก: Deadpool & Wolverine กู้จักรวาล MCU หรือพังกว่าเดิม?

เมื่อพิจารณาอย่างละเอียด Deadpool & Wolverine ทำหน้าที่เป็นทั้งยาชุบชีวิตและระเบิดเวลาสำหรับจักรวาล MCU ในฐานะภาพยนตร์ที่ประสบความสำเร็จสูงสุดเรื่องหนึ่งในประวัติศาสตร์ของสตูดิโอ มันได้ฟื้นฟูความเชื่อมั่นของแฟนๆ และกระแสความนิยมกลับมาอย่างปฏิเสธไม่ได้ แต่ในขณะเดียวกัน วิธีการที่มันเลือกใช้ก็สร้างคำถามถึงความยั่งยืนในระยะยาวของจักรวาลที่กำลังซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ การวิเคราะห์ในส่วนต่างๆ จะเผยให้เห็นถึงความขัดแย้งภายในตัวของภาพยนตร์เรื่องนี้เอง

โครงเรื่องและบท (Script & Plot)

หัวใจของโครงเรื่องคือการเดินทางข้ามมัลติเวิร์สที่เต็มไปด้วยความโกลาหล โดยมีองค์กร TVA (Time Variance Authority) เป็นศูนย์กลางในการขับเคลื่อนภารกิจของตัวละคร บทภาพยนตร์มีความเฉียบคมในการหยิบยืมองค์ประกอบจากภาพยนตร์ Marvel ยุคก่อนๆ โดยเฉพาะจากแฟรนไชส์ X-Men ของ 20th Century Fox มาผสานเข้ากับไทม์ไลน์หลักของ MCU อย่างชาญฉลาด พล็อตเรื่องไม่ได้ซับซ้อนมากนัก แต่ทำหน้าที่เป็นเวทีขนาดใหญ่ให้เดดพูลได้แสดงความสามารถในการทำลายกำแพงที่สี่ และสาดมุกตลกเสียดสีวัฒนธรรมป๊อปและตัว MCU เองอย่างไม่หยุดยั้ง

อย่างไรก็ตาม นักวิจารณ์บางส่วนชี้ให้เห็นว่า การให้ความสำคัญกับ Easter Egg และ Fan Service จำนวนมหาศาล อาจทำให้แก่นของเรื่องราวอ่อนแอลงไป บทสนทนาเต็มไปด้วยความคมคายและจังหวะที่แม่นยำ แต่น้ำหนักทางอารมณ์ของตัวละคร โดยเฉพาะวูล์ฟเวอรีนในเวอร์ชันที่เหนื่อยล้าจากโลก ดูเหมือนจะถูกบดบังด้วยความบ้าคลั่งของเดดพูลในบางครั้ง โครงเรื่องจึงเปรียบเสมือนดาบสองคม ด้านหนึ่งมันมอบความสนุกสุดเหวี่ยงและตอบสนองความต้องการของแฟนๆ ได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่อีกด้านหนึ่งมันก็เสี่ยงต่อการทำให้เส้นเรื่องหลักของ Multiverse Saga ดู “ยุ่งเหยิง” และขาดความลึกซึ้งทางปรัชญาที่เคยเป็นจุดเด่นของหนัง MCU ในยุคแรกๆ

การแสดงและตัวละคร (Casting & Character)

ปฏิเสธไม่ได้ว่าพลังขับเคลื่อนที่สำคัญที่สุดของภาพยนตร์เรื่องนี้คือการแสดงของนักแสดงนำทั้งสองคน ไรอัน เรย์โนลด์ส กลับมารับบท เวด วิลสัน หรือ เดดพูล ได้อย่างสมบูรณ์แบบ เขายังคงเป็นจิตวิญญาณของตัวละครนี้ ด้วยการแสดงที่ผสมผสานความกวนประสาท ความตลกร้าย และช่วงเวลาที่เปราะบางได้อย่างลงตัว การแสดงของเขาเป็นธรรมชาติเสียจนแยกไม่ออกว่านั่นคือตัวละครหรือตัวตนของเขาเอง

ในขณะเดียวกัน การกลับมาของ ฮิวจ์ แจ็คแมน ในบทวูล์ฟเวอรีน ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นและเป็นสิ่งที่แฟนๆ ทั่วโลกรอคอย แจ็คแมนถ่ายทอดความเหนื่อยหน่าย ความเจ็บปวด และความโกรธเกรี้ยวของโลแกนในวัยที่ร่วงโรยออกมาได้อย่างทรงพลัง เคมีระหว่างเขากับเรย์โนลด์สนั้นยอดเยี่ยมมาก การปะทะคารมและการต่อสู้ของทั้งคู่สร้างไดนามิกแบบคู่หูคู่กัด (Buddy-Cop) ที่ทั้งตลกขบขันและน่าเอาใจช่วย การตัดสินใจนำเสนอวูล์ฟเวอรีนในชุดคอสตูมสีเหลือง-น้ำเงินตามแบบฉบับคอมิกส์เป็นครั้งแรก ก็ถือเป็นการเคารพต้นฉบับที่ทำให้แฟนๆ พึงพอใจอย่างยิ่ง แม้ว่าตัวละครสมทบอื่นๆ อาจจะมีบทบาทไม่มากนัก แต่การแสดงของนักแสดงหลักทั้งสองก็แบกรับภาพยนตร์ทั้งเรื่องไว้ได้อย่างสบายๆ

งานสร้างและองค์ประกอบศิลป์ (Production Value)

ในด้านงานสร้าง Deadpool & Wolverine ยังคงมาตรฐานระดับสูงของ Marvel Studios เอาไว้ได้อย่างดีเยี่ยม ฉากแอ็คชั่นได้รับการออกแบบมาอย่างสร้างสรรค์และมีความรุนแรงในระดับเรท R ที่สมการรอคอย การต่อสู้มีความดิบเถื่อนและว่องไว ผสมผสานกับการใช้สโลว์โมชั่นและมุมกล้องที่หวือหวาเพื่อสร้างความตื่นเต้น การออกแบบงานภาพ (Cinematography) มีความหลากหลาย ตั้งแต่ฉากในโลกปัจจุบันที่ดูสมจริง ไปจนถึงดินแดน The Void ที่เต็มไปด้วยซากปรักหักพังของไทม์ไลน์ต่างๆ ซึ่งสร้างบรรยากาศที่ทั้งแปลกตาและน่าเกรงขาม

ดนตรีประกอบเป็นอีกหนึ่งองค์ประกอบที่โดดเด่น โดยมีการนำเพลงป๊อปยุค 80s และ 90s มาใช้อย่างมีสไตล์เพื่อสร้างอารมณ์ขันและเสียดสี ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของภาพยนตร์เดดพูล การออกแบบเครื่องแต่งกาย โดยเฉพาะชุดของวูล์ฟเวอรีน ถือเป็นจุดเด่นที่แสดงให้เห็นถึงความใส่ใจในรายละเอียด อย่างไรก็ตาม การใช้ CGI ในบางฉากอาจยังดูไม่สมบูรณ์แบบนัก ซึ่งเป็นปัญหาที่พบได้ในภาพยนตร์ฟอร์มยักษ์หลายเรื่องในปัจจุบัน แต่โดยรวมแล้ว งานสร้างของภาพยนตร์เรื่องนี้สามารถมอบประสบการณ์การชมที่น่าตื่นตาตื่นใจและสมกับเป็นภาพยนตร์บล็อกบัสเตอร์ได้อย่างเต็มภาคภูมิ

ฉากเด่นที่น่าจดจำ

มีฉากหนึ่งที่ตราตรึงและสรุปแก่นของภาพยนตร์ได้อย่างยอดเยี่ยม คือฉากที่เดดพูลและวูล์ฟเวอรีนถูกส่งไปยัง “สุสานแห่งความเป็นไปได้” (The Graveyard of Possibilities) สถานที่ที่เต็มไปด้วยเศษซากของโปรเจกต์หนังซูเปอร์ฮีโร่ที่ถูกยกเลิกไป ในฉากนี้ พวกเขาได้เผชิญหน้ากับ “ตัวแปร” ของตัวละคร Marvel ที่ผู้ชมคุ้นเคย แต่มาจากภาพยนตร์ที่ไม่เคยได้สร้างจริง เดดพูลชี้ไปยังซากยานพาหนะของ Fantastic Four จากเวอร์ชันหนึ่ง แล้วพูดกับกล้องว่า “เห็นไหม? นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสตูดิโอหมดความอดทน” ในขณะที่วูล์ฟเวอรีนมองไปยังเงาของไซคลอปส์ในชุดคลาสสิกจากอีกไทม์ไลน์หนึ่งด้วยแววตาที่เจ็บปวด ฉากนี้ไม่ได้เป็นเพียงแค่การยัด Easter Egg เข้ามา แต่มันคือการวิพากษ์วิจารณ์วงการภาพยนตร์ การตัดสินใจทางธุรกิจ และความฝันที่แตกสลายของทั้งผู้สร้างและแฟนๆ เป็นช่วงเวลาที่ทั้งตลกและเศร้า เป็นการสะท้อนถึงธรรมชาติของจักรวาลภาพยนตร์ที่ทุกสิ่งล้วนไม่แน่นอนและสามารถถูกลบทิ้งได้ตลอดเวลา

สิ่งที่ชอบและไม่ชอบ

จากการวิเคราะห์ทั้งหมด สามารถสรุปประเด็นที่น่าชื่นชมและจุดที่น่าสังเกตได้ดังนี้:

• สิ่งที่ชอบ:
  • เคมีระหว่างนักแสดงนำ: การปะทะกันของไรอัน เรย์โนลด์ส และ ฮิวจ์ แจ็คแมน คือส่วนที่ดีที่สุดของภาพยนตร์ สร้างทั้งเสียงหัวเราะและฉากแอ็คชั่นที่น่าจดจำ
  • ความกล้าที่จะแตกต่าง: การนำเสนอเนื้อหาเรท R และมุกตลกเสียดสีตัวเองอย่างไม่เกรงใจ เป็นการฉีกกรอบเดิมๆ ของ MCU และมอบความสดใหม่ให้กับผู้ชม
  • การคารวะต่ออดีต: การนำตัวละครและเรื่องราวจากแฟรนไชส์ X-Men ยุคเก่ากลับมาอีกครั้ง เป็นการเอาใจแฟนๆ รุ่นเก่าและเชื่อมโยงจักรวาลได้อย่างน่าทึ่ง
• สิ่งที่ไม่ชอบ:
  • พล็อตเรื่องที่ถูกลดทอนความสำคัญ: บางครั้งเนื้อเรื่องหลักดูเหมือนจะเป็นเพียงข้ออ้างเพื่อให้ตัวละครได้ออกมาสร้างความวุ่นวายและเล่นมุกตลกเท่านั้น
  • การพึ่งพา Fan Service มากเกินไป: แม้จะถูกใจแฟนพันธุ์แท้ แต่การอ้างอิงถึงเรื่องราวในอดีตที่มากเกินไปอาจทำให้ผู้ชมทั่วไปรู้สึกเข้าไม่ถึงและสับสนได้
  • ความไม่แน่นอนในระยะยาว: การเปิดประตูมัลติเวิร์สอย่างเต็มที่ อาจทำให้การเดิมพันและผลกระทบในอนาคตของ MCU ขาดน้ำหนัก หากทุกตัวละครสามารถถูกนำกลับมาได้เสมอ

บทสรุปและคะแนน

ท้ายที่สุดแล้ว Deadpool & Wolverine ไม่ได้เป็นเพียงผู้ “กู้” หรือผู้ “พัง” จักรวาล MCU แต่เป็น “ตัวเร่งปฏิกิริยา” ที่บังคับให้จักรวาลต้องเผชิญหน้ากับอดีตของตัวเองและก้าวไปข้างหน้าในทิศทางใหม่ที่คาดเดาได้ยากขึ้น ในแง่ของความบันเทิงและผลกระทบทางวัฒนธรรม ภาพยนตร์เรื่องนี้ประสบความสำเร็จอย่างงดงาม มันได้พิสูจน์ว่าผู้ชมยังคงกระหายประสบการณ์ซูเปอร์ฮีโร่ที่แปลกใหม่และกล้าหาญ ความสำเร็จนี้ได้มอบใบเบิกทางให้ Marvel Studios สามารถทดลองและเสี่ยงได้มากขึ้นในอนาคต

อย่างไรก็ตาม คำถามถึงผลกระทบต่อความสมบูรณ์ของเรื่องเล่าในระยะยาวยังคงอยู่ การพึ่งพาความคิดถึงอดีตและการทำลายโครงสร้างเดิมๆ อาจเป็นเส้นทางที่อันตรายหากไม่ได้รับการจัดการอย่างระมัดระวัง ภาพยนตร์เรื่องนี้จึงเป็นจุดเปลี่ยนที่สำคัญ เป็นหมุดหมายที่แบ่งยุคสมัยของ MCU อย่างชัดเจน ซึ่งผลลัพธ์สุดท้ายจะดีหรือร้ายนั้น เวลาเท่านั้นที่จะเป็นเครื่องพิสูจน์ แต่สิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือ เดดพูลและวูล์ฟเวอรีนได้ทิ้งรอยแผลเป็นที่ไม่มีวันจางหายไว้บนผืนผ้าใบของจักรวาลภาพยนตร์มาร์เวลไปเรียบร้อยแล้ว

คะแนน (Score)

คำแนะนำ (Recommendation)

ภาพยนตร์เรื่องนี้เหมาะสำหรับ:

• แฟนๆ ตัวยงของ Deadpool และ Wolverine ที่รอคอยการร่วมทีมของทั้งสองมาอย่างยาวนาน
• ผู้ชมที่ติดตามจักรวาล MCU มาโดยตลอดและต้องการเห็นการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญ
• ผู้ที่ชื่นชอบภาพยนตร์แอ็คชั่น-คอมเมดี้ที่มีความรุนแรงและมุกตลกร้ายเสียดสี
• ผู้ที่มองหาภาพยนตร์ซูเปอร์ฮีโร่ที่ทำลายขนบธรรมเนียมเดิมๆ และไม่กลัวที่จะวิจารณ์ตัวเอง

หากการทำลายล้างคือหนทางเดียวสู่การสร้างสรรค์ใหม่ ตัวตนที่แท้จริงของเราคือผู้สร้างหรือผู้ทำลาย?